เมื่อปี พ.ศ. 2520 อาคารหลังนี้ถูกซื้อ “เก็บ” ไว้โดยคุณพ่อ-แม่ของเจ้าของโครงการ เนื่องจากอยู่ติดกับบ้านของคุณพ่อคุณแม่เอง กระทั่งปี พ.ศ. 2558 จึงได้ “มอบ” ให้แก่ลูกสาวซึ่งเตรียมตัวออกเรือนสร้างครอบครัว ซึ่งก็สมควรแก่เวลาที่จะต้องปรับปรุงอาคารดังกล่าวให้ตอบสนองต่อความต้องการของเจ้าของบ้านคู่ใหม่

อาคารหลังนี้มีโครงสร้างเสา-คานปูนที่ยังอยู่ในสภาพค่อนข้างดี แต่ปัญหาหลักของบ้านนั้นได้แก่ โครงสร้างพื้นชั้นล่างที่แอ่นตัวทำให้ไม่สามารถใช้งานอาคารได้ อีกทั้งผังเดิมของบ้านนั้นมีขนาดเล็กเกินกว่าความต้องการใช้สอยของเจ้าของบ้าน ประกอบกับรูปแบบอาคารที่ไม่สอดคล้องกับยุคสมัย

เราพบว่าโครงสร้างพื้นชั้นล่างที่มีปัญหานั้นไม่ได้วางอยู่บนคานชั้นล่างของบ้าน จึงต้องรื้อพื้นชั้นล่างออกแล้วทำการออกแบบโครงสร้างเสริมใหม่ ส่วนผังพื้นที่ใช้สอยและรูปลักษณ์ใหม่ของอาคารนั้นได้ทำการออกแบบไปพร้อมๆกัน โดยอิงโครงสร้าง เสา-คาน-พื้น(ชั้นบน) เดิม เพื่อให้ใช้ประโยชน์จากของที่มีอยู่เดิมได้มากที่สุด

พื้นภายในบ้านเดิมเป็นพื้นไม้วางบนตงไม้เนื้อแข็ง ส่วนพื้นที่ภายนอกโดยรอบอาคารมีพื้นยื่นเป็นโครงสร้างคอนกรีตเป็นระเบียงขนาดใหญ่เกินพอดี เราจึงได้ออกแบบพื้นที่ระเบียงบางส่วนให้กลายเป็นพื้นที่ใช้สอยภายในบ้านแทน

โครงสร้างเหล็กได้ถูกนำมาใช้เพื่อเสริมความแข็งแรงให้แก่โครงสร้างและเพื่อรูปลักษณ์ภายนอกของตัวบ้านไปพร้อมๆกัน ในขณะที่กระจกใสที่หน้าบ้านนั้นทำหน้าที่เชื่อมต่อพื้นที่ภายในกับสวนหน้าบ้าน ให้ความรู้สึกว่าพื้นที่ภายในบ้านดูกว้างขวางมากขึ้น